مادر، ای لطیف ترین گل بوستان هستی، ای باغبان هستی من، گاهِ روییدنم باران
مهربانی بودی که به آرامی سیرابم کند. گاهِ پروریدنم آغوشی گرم که بالنده ام سازد . . .
بقیه در:
امروز توی بزرگراه درحال اومدن سرکارم بودم که از پشت شیشه ماشین چشمم به سربازی خورد که توی پست سرش رو روی میلهای پل روی بزگراه گذاشته بود و به حالت غم آلودی احساس تنهایی یه عاشق رو نشون میداد..
نمیدونم چی شد که ناخودآگاه یه چراغ پلیسی براش زدم و دستمو از پشت شیشه جلوی ماشین به احترامش بلند کردم که دیدم سرش رو برداشت و اونم دستشو تکون داد.
همونطور که رد شدم احساس رضایتی شدید کردم
آرزو کردم "کاش اونقدر ثروت داشتم که میتونستم سربازی همه ی سربازای عاشق رو بخرم
و این دعا توی دلم نشست:
خدایا تمام سربازان این مرز وبوم رو در پناه خود سلامت و شاد و پیروز بدار...
کاش هوای سربازا رو بیش از این داشته باشیم
و نذاریم غمی توی دلشون راه پیدا کنه...
کارت پستال عاشقانه زمستانی
نشستی آخرش از رازِ قلبم سر درآوردی
ته و تویِ معمای مرا آخر درآوردی
کمی قبل از تو در عاشق شدن تردید می کردم
تو از شک های نافرجامِ من باور درآوردی
شکستم بالِ قلبم را که با تو هم قفس باشم
ولی از بختِ بد پرواز کردی پر درآوردی
دلم را بچه آهو کردم و دادم به دستانت
چه دیدی در نگاهم! پس چرا خنجر درآوردی!؟
چنان با قهرِ خود سوزاندی و خاکسترم کردی
صدای اعتراض از حلقِ هر کافر درآوردی
غزلهایی که از تو می نویسم بویِ خون دارد
دمار از روزگارِ تلخِ این دفتر درآوردی
کنارِ آینه با لهجه ی من شعر می خوانی
ادایِ شاعرت را از خودش بهتر درآوردی
خیلی‌ها می‌خواهند اول به آسایش و خوشبختی برسند، بعد به زندگی لبخند بزنند!
ولی نمی‌دانند که تا به زندگی نخندند، به آسایش و خوشبختی نمی رسند.
خوشبختی حسی است که خود می‌توانیم تولیدش کنیم.
زندگی شکایت از درد و غم نیست.
زندگی هزار دلیل دارد برای شاد زیستن و شکر گزاری از خالق.
پس تا می‌توانید شاد باشید...
استیکر عاشقانه تلگرام،پروفایل عاشقانه تلگرام
استیکر عاشقانه تلگرام،پروفایل عاشقانه تلگرام+عکس عاشقانه تلگرام+ساخت استیکرتلگرام+عکس پروفایل تلگرام+مطلب عاشقانه تلگرام
عاشقانه ترین عاشقانه ی زمین
عاشقانه و با تمام وجودم دوستت دارم.
دنیا نه خوشبخت است، نه بدبخت
دنیا همان چیزی می‌شود که ما می‌بینیم.
دنیا بینش ماست
دنیا در نگاهِ ما آفریده می‌شود.
هر آدمی آفریننده‌ی دنیای خویش است.
نوجوانی ما و نوجوانی شما...
نوجوانی ما با دنیای سراسر جادوی “هری پاتر” گذشت. با شوق پنهانی خواندن کتاب جدیدش سر کلاس اجتماعی یا زبان فارسی و یا حتی عربی و دین و زندگی. انگار خواندن کتابهایش جاهایی که کتاب خواندن ممنوع بود بیشتر کیف داشت.
نوجوانی ما با هر جمعه از صبح در انتظار “پزشک دهکده “دیدن گذشت. آن وقت‌هایی که هنوز تلویزیون و شبکه‌هایش را می‌شد دوست داشت و دید. پزشک دهکده می‌دیدیم و خودمان را به جای شخصیت‌ها می‌گذاشتیم.
نوجوانی ما با “خاطرات امیلی” گذشت. با دردسرهایش. شیطنت‌هایش. با نوشته‌هایش.
در روزهای نوجوانی ما تنها روز تعطیل جمعه بود و بوی جمعه با بوی تمام روزها فرق می‌کرد.
در نوجوانی ما آش‌های خوشمزه‌ی مادر بزرگ بود و طعم چایی‌های دم شده توی قوری‌های گل قرمزی چینی.
در نوجوانی ما خواندن دوچرخه بود و نوشتن خاطرات هر روز.
دنیای ما دنیای بازی‌های واقعی بود. دنیای دوستیهای واقعی بود. دنیای مزه‌های واقعی. میوه‌های واقعی. برنج‌های واقعی. مرغ‌های واقعی. نان‌های واقعی. عشق‌های واقعی.
فاصله‌ی زیادی‌ست بین ما که تا سیزده چهارده سالگی هنوز لی‌لی بازی می‌کردیم و نمی‌دانستیم خیانت را با کدام ت می‌نویسند با نوجوان‌های امروزی که “حریم سلطان” می‌بینند و طرفدار خرم و دسیسه‌هایش هستند و گوشی‌های لمسی و لپ تاپ دارند. و دنیایشان بیشتر از اینکه واقعی باشد مجازی‌ست. نوجوان‌هایی که حالا به جای اینکه از برف زیاد تعطیل شوند از آلودگی زیاد تعطیل می‌شوند. نوجوان‌هایی که به جای اینکه به دنبال بیست باشند دنبال ده می‌گردند (یکی از دانش‌آموزان خودم سر امتحان نمره‌اش را حساب می‌کرد و به ده که می‌رسید بلند می‌شد و برگه را میداد.)
راست می‌گویند پدرها مادرها مادر بزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها..
حق دارند بگویند که خوش بخت‌تر بوده‌اند. و راحتی با خودش خوش بختی نیاورده است. که واقعی‌تر بوده‌اند…
حق داریم ما. که سال‌های بعد به نوه‌هایمان نگاه کنیم، آه بکشیم و فکر کنیم که ما از آن‌ها بیشتر نوشته‌ایم. بیشتر خوانده‌ایم. بیشتر زیر باران و برف بوده‌ایم. بیشتر هندوانه‌های واقعی خورده‌ایم. بیشتر گوش داده‌ایم. بیشتر “نفهمیده‌ایم”. بیشتر زندگی کرده‌ایم.
